به افتخار هیت لک، به افتخار عبدالباسط (به افتخار انا انزلنا،به افتخار حسینی زارچ)

عنوان اول مربوط میشه به این پست سعید رمضانی و  تلاوت عبدالباسط از داستان یوسف و زلیخا وقتی خوندم.با خودم گفتم یه یاد هستی (به افتخار )

برشی از مطلب سعید

زلیخا درها را محکم می‌بندد، رو  به یوسف می‌گوید:

بیا که از آن توام،

بیا که از آن توام،

بیا که از آن توام،

با دختری دوست شو که…(ازداوج کن)

با دختری دوست شو که کتاب بخواند.
با دختری دوست شو که پولش را به جای لباس خرج کتاب کند.
دختری که فضای کمد لباس‌هایش تنگ باشد. نه از زیادی لباس. از نگهداری کتاب.
دختری که لیست بلندی از کتاب‌ها را برای خواندن تهیه کرده است.
دختری که کارت کتابخانه سالهای کودکیش را هنوز با خود دارد.

نامه ای به فرزند اینده ام، هیچ گاه به مدرسه نرو

علیرغم اینکه از کپی کردن مطالب دیگران بیزارم، اما اعتقاد دارم بعضی نوشته ها اونقدر جذاب و اعجازگر هستن که کپی نکردنشون یه جورایی خیانت محسوب میشه!

مخصوصاً وقتی که مطلبی رو میخونی و می بینی که نویسنده، دقیقاً زده به هدف و زخم کهنه ای که مدتها روی دلت بوده و نمی تونستی در قالب کلمات بیان کنی

درسی که از داستان ملت عشق گرفتم

شاید بیشتر از این که مجذوب داستان مولانا و شمس بشم و یا داستان اون زن امریکایه اِللا-(از این جهت که نه زن هستم که اختلافی با همسرم داشته باشم ونه هنوز ازدواج کرده ام) بیشتر دل به قصه راویانی دادم که هر کدام داستانی داشتند ؛من که شیفته نطق ها و سخن وری ها شمس در مواجه با داستان هر کدام یک از این شخصیت ها و راوی ها شده بودم .